ΦΙΛΕΤΟ ΨΑΡΙΟΥ....ΠΛΑΚΙ

Όπως είναι γνωστό, τα παιδιά αλλά και αρκετοί μεγάλοι δεν συμπαθούν ιδιαίτερα το ψάρι. Κάτι η μυρωδιά, κάτι οι βελόνες του, το κάνουν σε πολλούς απωθητικό. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι με το ψάρι δεν χορταίνουν, το δε  "στεφάνι" μου το βάζει στην κατηγορία «φρούτο».

Έλα όμως που είναι υγιεινό και συνεπώς απαραίτητο για μια σωστή διατροφή.....

Τώρα μάλιστα που υπάρχει πληθώρα ψαριών και μάλιστα τύπου φιλέτου, νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει νά έχει τέτοιες δικαιολογίες.

Πάντως εγώ, η πονηρή και επίμονη γυναίκα, βρήκα πολλούς τρόπους για να τους το πασάρω, συχνά πυκνά μάλιστα.

Ένας απ’ αυτούς είναι το φιλέτο πλακί.

Παρ’όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανα για να μάθω γιατί το λέμε έτσι.....δεν τα κατάφερα. Γι’αυτό προχωρώ κατ’ευθείαν στη συνταγή μου.

Αγοράζουμε φιλέτα πέρκας ή πανκάσιους και τα κόβουμε στη μέση.

Κόβουμε πάρα πολλά κρεμμύδια σε χοντρές φέτες . Εγώ για το μεγάλο ταψί του φούρνου μου ξεπερνάω τα 2 κιλά (και κλάάάάμα.....η Κυρία)

Για να μην τους πέσει βαρύ (και χωρίς παρενέργειες.....) το κρεμμύδι, μόλις το κόψω σε φετάκια το βάζω σε νερό με αλάτι για αρκετή ώρα. Μετά το στραγγίζω καλά.

Κόβω 3-4 καρότα σε χοντρές ροδέλες.

 Επίσης κόβω και άλλα τόσα πράσα (το λευκό μέρος και αρκετό από το τρυφερό πράσινο).

Μπόλικη τριμμένη ντομάτα

Απαραίτητες 2-3 σκελίδες σκόρδο και οπωσδήποτε 2-3 φύλλα δάφνης.

Ξεκινάω με το σωτάρισμα του κρεμμυδιού και κατόπιν ρίχνω και τα υπόλοιπα υλικά. Εννοείται ότι θα ρίξω αλάτι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα, καπνιστή παρακαλώ....

Οταν γίνει η σάλτσα μου, στρώνω τη μισή ποσότητα στο ταψί μου σαν στρωματάκι...

Από πάνω ξαπλώνω τα φιλέτα του ψαριού ελαφρά αλατισμένα.

Και από πάνω τα κουκουλώνω με την υπόλοιπη σάλτσα.

Δεν βάζω καθόλου νερό γιατί τα φιλέτα θα βγάλουν αρκετό.

Τα ψήνω στο φούρνο στους 180 βαθμούς, στον αέρα, για μία ώρα περίπου.

Είναι ένα φαγητό πεντανόστιμο με πολλές βιταμίνες αλλά και αρκετά αποτοξινωτικό λόγω των κρεμμυδιών (και κάτι άλλο είναι......αλλά δεν το λέμε....γιαυτό κάνω και την προεργασία με το μπόλικο αλατόνερο).

Το συνοδεύουμε με άσπρο ή ροζέ κρασάκι και μαύρο ψωμί (αυτά είναι τα γούστα της....μαγείρισσας. Εσείς κάντε τα δικά σας.....)

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη......

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΩΝ

Τα χρυσάνθεμα είναι από τα πιο δημοφιλή λουλούδια.

Το όνομά τους εμπνεύσθηκε ο γνωστός βοτανολόγος Κάρολος Λιναίος (1707-1778) από τις λέξεις «χρυσός» και «άνθος».

Το φυτό κατάγεται από την Κίνα και στην Ευρώπη το έφεραν οι Ολλανδοί.

Στην Ελλάδα τα χρυσάνθεμα είναι γνωστά και με την ονομασία «Αγιοδημητριάτικα» γιατί ανθίζουν στο τέλος Οκτωβρίου (πλησιάζοντας η γιορτή του Αγίου Δημητρίου, βοήθειά μας....). Εγώ πάντως έχω διαβάσει ότι εκείνη την εποχή η ηλιοφάνεια είναι κατάλληλη για την ανθοφορία τους. Τώρα αν έχει βάλει το χεράκι του και ο Άγιος....θα σας γελάσω.

Ανήκουν στην οικογένεια compositae και είναι φυτά πολυετή και με ζωηρή βλάστηση. Τα άνθη τους είναι σύνθετα και σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Ανάλογα με το σχήμα και τη μορφή τους τα άνθη χωρίζονται σε 4 κατηγορίες: τα μονά (τύπου μαργαρίτας), τα άνθη τύπου ανεμώνας, τα σφαιρικά και τα μεγαλανθή. Τα φυτά που καλλιεργούνται για δρεπτό (για κόψιμο) άνθος διακρίνονται στα μονανθή (έχουν ένα άνθος σε κάθε μακρύ στέλεχος) και στα πολύανθα (έχουν περισσότερα άνθη σε κάθε στέλεχος). Αυτά, τα τελευταία, είναι τα χαρακτηριστικά χρυσάνθεμα του παλιού καιρού που τα καλλιεργούσαν στους κήπους τους οι γιαγιάδες μας. Τα υπόλοιπα είναι νεότερες ποικιλίες κυρίως εισαγόμενες. Τα χρυσάνθεμα έχουν πυκνό σκουροπράσινο φύλλωμα με χαρακτηριστικά λογχοειδή και πριονωτά φύλλα.

Επίσης τα χρυσάνθεμα συμβολίζουν την αισιοδοξία και τη χαρά. Μάλιστα στην Ιαπωνία κάθε χρόνο γιορτάζουν και μια «Γιορτή της Ευτυχίας» προς τιμήν τους.

Πάντως τα δικά μου χρυσάνθεμα κάνουν την ετήσια γιορτή τους στον κήπο μου και όχι στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου......

Σας τα προσφέρω με όλη την αγάπη μου.........

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΕΘΝΙΚ (πάλι.....)

Πάντα με γοήτευαν τα έθνικ μοτίβα. Τα δικά μας μάλιστα (τα ελληνικά) τα τίμησα ιδιαιτέρως. Τα ζωγράφισα και τα κέντησα. Αλλά και τα μοτίβα της λαϊκής τέχνης των άλλων λαών μου άρεσαν επίσης. Τα αραβικά, τα ινδικά αλλά και τα αφρικάνικα.

Εκείνα όμως που δεν συμπαθώ σχεδόν καθόλου είναι τα μεξικάνικα και τα νοτιοαμερικάνικα. Αυτά που έχουν σχέση με την κουλτούρα των Αζτέκων, των Ίνκας και των Μάγια. Ενώ μου αρέσουν πολύ τα λιτά και γεωμετρικά σχέδιά τους με τα χαρούμενα χρώματα, δεν μου αρέσουν καθόλου οι φιγούρες με τα άγρια πρόσωπα των θεοτήτων τους. Το λέω για να είμαστε εξηγημένοι.....

Είχα ετοιμάσει λοιπόν, εδώ και καιρό, κάποια κασπώ και βάζα από χαρτοπολτό και δεν ήξερα πώς να τα διακοσμήσω. Μέχρι που κάποια μέρα έτυχε να βρω μια εικόνα από το ιντερνετ που έδειχνε ένα αφρικάνικο σπίτι στολισμένο με τα αγαπημένα μου γεωμετρικά μοτίβα.

 Και τότε μου ήλθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τα στολίσω με αυτά. Μάλιστα τα έβαψα με ένα γκριζωπό ακρυλικό για να μοιάζουν με πρωτόγονα πήλινα και μετά βούτηξα τα ανεξίτηλα μαρκαδοράκια μου και τους έδωσα και κατάλαβαν. Μαζί τους πέρασα τα δροσερά φθινοπωρινά βραδάκια μιας ολόκληρης εβδομάδας. Τόσο μου πήρε για να τα τελειώσω. Εντάξει.....δεν είναι και τόσο τέλεια η διακόσμηση αλλά όπως και να το κάνουμε πρόκειται για χειροποίητα κομμάτια από την αρχή μέχρι το τέλος. Και δεν τα έχω για πούλημα......Κάνοντας το μεράκι μου χαλαρώνω και ισορροπώ.

Και τελικά δεν έγιναν και τόσο άσχημα.....

Αφού ξεκίνησαν έτσι......

Και κατέληξαν έτσι.....

Και τώρα ένα-ένα για να θαυμάσετε από κοντά τα μοτιβάκια που τους έκανα....

Τα θέματα με τις έθνικ εμπνεύσεις δεν θα τελειώσουν εδώ......Σίγουρα θα βρω κι άλλα θεματάκια στο μέλλον.....

Καλά να είμαστε και να δημιουργούμε συνεχώς.......

Πολλά φιλιά.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΨΕΥΤΟΒΙΤΡΩ

Για τις κατασκευές μου με το ψευτοβιτρώ έχω κάνει εδώ και αρκετούς μήνες ανάρτηση , αλλά επειδή έχω πολύ καιρό να σας το παίξω «ψευτοδασκάλα» γι’αυτό σήμερα σκέφτηκα να σας δείξω με απλό τρόπο την τεχνική που χρησιμοποιώ για να   μεταμορφώνω ένα απλό ποτήρι για ουίσκυ σε κηροπήγιο.

Παίρνω λοιπόν το ποτήρι μου και με ένα σωληνάριο ανάγλυφου χρώματος σχεδιάζω επάνω του διάφορα σχήματα, που μοιάζουν με κερήθρα (λέμε τώρα...). Τα αγαπημένα μου χρώματα για τα περιγράμματα είναι το ασημί και το μαύρο.

Κατόπιν βάφω τα κουτάκια με χρώματα για γιαλί . Ευνόητο ότι τα χρώματα είναι διάφανα (transparent). Υπάρχουν χρώματα νερού αλλά και διαλυτικού. Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ τα νερού (υδατοδιαλυτά), γιατί απεχθάνομαι τα διαλυτικά και τα νέφτια, και για λόγους υγείας (αναπνευστικό) αλλά και για πρακτικούς λόγους . Τα πινέλα καθαρίζονται μόνο με το ανάλογο διαλυτικό, τα χέρια βρωμάνε για ώρες....και άντε μετά να κόψεις σαλάτα ή να πλάσεις τίποτα μπιφτέκια........Είμαστε και νοικοκυρές γυναίκες, υπεύθυνες για το φαϊ της φαμίλιας. Μη κοιτάτε που ανάμεσα σε χιλιάδες δουλειές κλέβουμε και λίγο χρόνο για τα «δικά μας» για να μη μας στρίψει εντελώς....

 

Ενα άλλο σχεδιάκι που εφαρμόζω στα ψευτοβιτρώ μου, είναι αυτά τα γεωμετρικά, ας πούμε, κουτάκια που τα κάνω συνήθως με μαύρο χρώμα για έμφαση και τα βάφω εσωτερικά με τον ίδιο τρόπο.

Αντε....στρωθείτε και φτιάξτε τα. Πού θα πάει ????.....δε θα χειμωνιάσει ???? Και τότε θα έχετε τα δικά σας ρεσώ για να σας συντροφεύουν με ιριδίζουσες παιχνιδιάρικες αναλαμπές τα κρύα βράδια του χειμώνα.

ΠΙΑΤΑ.... ΦΙΓΟΥΡΑΤΑ

Σε μια κρίση νοσταλγίας και ρομαντισμού (δύο πανσελήνους βίωσα η γυναίκα φέτος τον Αύγουστο, και αφού μου έλειπαν τα περισσότερα «αξεσουάρ» για να νιώσω «κάπως», είπα να μεταφερθώ νοερά και καλλιτεχνικά σε άλλες εποχές.....)

Δημιούργησα λοιπόν τα γνωστά γιάλινα, διάφανα πιάτα, που τα ονόμασα έτσι γιατί σκέφτηκα, αντί για χαρτοπετσέτα να κάνω μια ζωγραφιά με μαύρο ακρυλικό, δηλ. μια φιγούρα, ένα προσωπάκι κι ένα πουλάκι στο κλαρί και μετά να τα καλύψω με χαρτί με ίνες. Και όλα αυτά, εννοείται, από την πίσω πλευρά του πιάτου.

Τα σχεδιάκια δεν ήταν δύσκολο να γίνουν. Πρώτα έκανα τα περιγράμματά τους με μαύρο μαρκαδόρο κι έτσι μπόρεσα να διορθώσω τα λάθη μου και μετά τα γέμισα με μαύρο ακρυλικό.

Για την επικάλυψη με χαρτί με ίνες έχω ξαναδώσει οδηγίες σε προηγούμενες αναρτήσεις. Κόβουμε μικρά ακανόνιστα κομμάτια και τα κολλάμε με κόλλα για ντεκουπάζ. Εγώ χρησιμοποιώ μία κόλλα της UHU (Glue and Varnish) που τη βρίσκετε παντού.

Στο τέλος, απαραίτητο όπως πάντα το ειδικό βερνίκι για προστασία (νερού, σατινέ).

Σας εύχομαι καλό μήνα......και σας στέλνω τα φιλιά μου.