Ο ΣΚΥΛΟΣ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ (DACHSHUND)

 Το Ντάτσχουντ είναι ένας μικρόσωμος σκύλος, με μυώδες, επίμηκες σώμα και πολύ κοντά πόδια, χαρακτηριστικά που του προσδίδουν μια ιδιαίτερη εμφάνιση και το παρατσούκλι «σκύλος λουκάνικο». Το κεφάλι είναι μακρύ και η μουσούδα επίσης ιδιαίτερα μακριά. Τα μάτια είναι οβάλ στο σχήμα, με χρώμα –συνήθως- σκούρο καστανοκόκκινο ή σκούρο καφέ. Η έκφραση εκπέμπει εξυπνάδα και φιλικότητα. Τα αυτιά είναι μακριά και πέφτουν δίπλα από τα μάγουλα.

Κατάγεται από την Γερμανία και η ιστορία του ξεκινά πολλές εκατοντάδες χρόνια πριν.

Χρησιμοποιείτο στο κυνήγι ασβών, όπως υποδηλώνει και το όνομά του (dachs στα γερμανικά σημαίνει ασβός). Τα κοντά του πόδια και το μακρύ σώμα του, αποτελούσαν τα κατάλληλα εφόδια για να τρυπώνει χωρίς δυσκολία στις φωλιές των  ασβών κάτω από τη γη.
Βολικό στο μέγεθος και με εκρηκτικό ταμπεραμέντο, το Ντάτσχουντ θα σας κλέψει την  καρδιά. Γεμάτο ζωντάνια, με αστείρευτη όρεξη για βόλτες και παιχνίδι αλλά συνάμα πολύ χαδιάρικο και τρυφερό με τους οικείους του.

Και βέβαια το ιδιαίτερο σχήμα του, μου φάνηκε εύκολο και με προκάλεσε να το φτιάξω με χαρτοπολτό.

Είναι πια καιρός, να παραμερίσω για λίγο τις μεταμορφώσεις των επίπλων, και να γυρίσω στην παλιά μου τέχνη....κόσκινο.

 

Βέβαια το σχήμα του σώματος δεν μου βγήκε τόσο μακρουλό και ντελικάτο, σύμφωνα με τις περιγραφές που διάβασα, αλλά παρηγορήθηκα με την ιδέα ότι τα δικά μου σκυλάκια είναι μάλλον κουταβάκια που δεν έχουν πάρει το ώριμο και κανονικό σχήμα τους (πάντα βρίσκω μια δικαιολογία η πονηρή για να δικαιολογήσω τις αστοχίες μου χα χα χα...)

Επίσης, διάβασα ότι το χρώμα του κυμαίνεται από το σκούρο καφέ και το σοκολατί, μέχρι το μαύρο. Ποτέ δεν «βγαίνει» σε λευκό. Εγώ όμως, η αυθαίρετη καλλιτέχνις του έβαλα και άσπρο γιατί όταν τα έβαφα δεν ήμουν επαρκώς «διαβασμένη».

Επίσης θέλω να καταθέσω ότι τα εν λόγω συμπαθέστατα τετράποδα, με παίδεψαν πολύ, ιδίως τα αυτάκια τους, επειδή δεν ήθελα να είναι κολλημένα σταθερά στο κεφάλι τους, αλλά ήθελα και να κουνιούνται κιόλας. Δοκίμασα διάφορες πατέντες και στο τέλος τα μισοκατάφερα. 

Τα "καμάρια" μου μάλιστα  μου πρότειναν να επινοήσω έναν μηχανισμό που να τραβώ ένα κορδονάκι και να κουνιούνται χέρια, πόδια, αυτιά....δηλ. κοροϊδία εις τον κύβο (επειδή είναι 3 τα ...καμάρια και μη δούνε δημιουργία μου και να μη τη γελοιοποιήσουνε....ας είναι).
Πάντως, τώρα που τα καλοβλέπω από απόσταση, σαν σκύλος-γαρδούμπα μου κάνουν περισσότερο παρά σκύλος-λουκάνικο. Λέτε να έχουν δίκιο τα "καμάρια" μου....????.....χα χα χα.

Τις πληροφορίες μου τις άντλησα από το www.cypruspet.com.

Σας φιλώ.

ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ....ΟΛΑ

Να ξέρετε. Αυτό θα είναι το σύνθημά μου για τη νέα χρονιά......

Δεν θα αφήσω σχεδόν τίποτα στην παλιά του μορφή. Έτσι κι αλλιώς τα γούστα μου έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών αλλά δεν άλλαξε καθόλου η έντονη αίσθηση της οικονομίας και της ανακύκλωσης, που την έχω από παιδί.

Τίποτα λοιπόν δεν θα παροπλίζω ως άχρηστο, αν προηγουμένως δεν του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.

Η αρχή έγινε με το τραπεζάκι από μπαμπού που έκανα το καλοκαίρι. Ακολούθησε το «παλιοντούλαπο» της τηλεόρασης.

Τώρα η λίστα με τα παλιά έπιπλα της Αθήνας έχει μεγαλώσει κατά πολύ. Σκεφτείτε τί έχει να γίνει με τα έπιπλα του εξοχικού το καλοκαίρι. Σκέτος χαμός.....Από τώρα τα ονειρεύομαι με τη νέα μορφή τους και προετοιμάζω τα υλικά για τη μεταμόρφωση.

Αλλά οι επεμβάσεις μου δεν γίνονται μόνο στα παλιά κομμάτια αλλά και σε κάποια καινούρια που κατά καιρούς μπαίνουν στο σπίτι.

Δύο απ’αυτά είναι και μία ντουλαπίτσα ρούχων με την ασορτί συρταριέρα της που παλιότερα κάλυπταν της ανάγκες του γιου στο δωμάτιό του.

Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι θα γνωρίζετε τα εν λόγω μοντελάκια γιατί αγοράστηκαν από πολλούς επειδή ήταν απλά και φτηνά. Το «γερά» υπό συζήτηση....

Τεσπά, εμένα μου άρεσαν μεν αλλά δεν μου άρεσε η διαφάνεια που υπήρχε στα πλαστικά τζαμάκια τους. Ρούχα, καλτσάκια, βρακάκια και καλλυντικά διαγράφονταν αρκετά θολά βέβαια αλλά προσέδιδαν ένα κακό αισθητικό αποτέλεσμα στο σύνολο.

Τί να κάνω ????....τί να κάνω ?????

Μπήκανε μπρος τα μηχανάκια του εγκεφάλου κι άρχισαν να επεξεργάζονται δεκάδες ιδέες. Πώς δεν πήρε φωτιά η κουρούπα μου, μαζί με τα μαλλιά, ένας Θεός το ξέρει....

Σαν πρώτη ιδέα κόλλησα φύλλα ταπετσαρίας. Είχα ένα παλιό ρολό, είχα και γλουτολίνη, άντε να το δοκιμάσω είπα....Το εγχείρημα όμως στέφθηκε από τρελή αποτυχία γιατί δεν κόλλησε καλά κι εγώ επί τρεις μέρες γύρναγα με μια σύριγγα στο χέρι κι έπαιζα το ρόλο της  νοσοκόμας-μαϊμούς, που προσπαθούσε να γεμίσει τα κενά και τις φούσκες.

Την τρίτη μέρα ξηλώθηκε πατόκορφα με λύσσα γιατί νέα ιδέα μου κατέβηκε και σφηνώθηκε σαν....σφαίρα στο σαλεμένο μου μυαλό. Βάψιμο κι ό,τι θέλει προκύψει.....

Αστάρωσα λοιπόν πρώτα τα τζαμάκια μου και μετά τα έβαψα με ένα ωραίο γκρι μπεζ. Και φυσικά αμέσως μετά ενέσκηψε και η ιδέα της ντεκουπάζ.

Με τί να τα στολίσω όμως ???....Άλλο μέγα υπαρξιακό θέμα. (Ευτυχώς που έχω κι αυτές τις σαχλές αναρωτήσεις και ξεφεύγω από τα ουσιώδη .....δόξα τω Θεώ).

Αφού απορρίφθηκαν οι πάσης φύσεως «λουλουδισμοί» και ρομαντισμοί, κατέληξα σε κάτι απλό, μονόχρωμο και στυλιζαρισμένο.

Έτσι διάλεξα ένα υπέροχο καφετί μοτίβο με φύλλα και καρπούς βελανιδιάς. Το εκτύπωσα σε διάφανο χαρτί και το κόλλησα.

  Δεν ξέρω αν σας αρέσει.....αλλά εγώ το βρίσκω εξαιρετικό (και δεν θέλω αντιρρήσεις....)

Στα δεξιά της σελίδας μου θα βρείτε ένα εξαιρετικό blog που ονομάζεται The Grapics Fairy με το οποίο είμαι «κολλημένη» κι έχει άπειρες vintage εικόνες εξαιρετικά χρήσιμες για τις καλλιτεχνίες μας. Από  κει πήρα και το μοτίβο μου. Εγώ το θεωρώ ως το Ευαγγέλιο των Απανταχού Ντεκουπατζούδων..... Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Μην το χάσετε.

Προς το παρόν λέω να σας δώσω το μοτιβάκι αυτούσιο για να το αποθηκεύσετε και να το χρησιμοποιήσετε αν σας αρέσει....

 

Σας φιλώ όλους......

KOYTI - KAΡΔΙΑ (και όχι...κουτή καρδιά)

Γιορτές και πανηγύρια τέλος.....

Επιστροφή στην αγαπημένη μου καθημερινότητα και τις λατρεμένες μου καλλιτεχνικές ενασχολήσεις. Γιατί για ένα ολόκληρο δεκαπενθήμερο (και βάλε....) το είχα ρίξει στο φαϊ, στο ποτό και στα γλυκά κι ευτυχώς που δεν συνηθίζουμε στο σπίτι τις χαρτοπαιξίες γιατί μπορεί ακόμα να με βρίσκατε στην πράσινη τσόχα....Αυτά μας κάνουν οι γιορτές και παρασύρουν κι εμάς τις πτωχές πλην τίμιες καλλιτέχνιδες στον όλεθρο.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν, έπεσε στα ανήσυχα χέρια μου ένα μεγαλούτσικο κουτί σε σχήμα καρδιάς που πρέπει να ήταν ξύλινο από μέσα αλλά απ’έξω ήταν βαμμένο με ένα υπέροχο πορτοκαλο-κόκκινο χρώμα σαν παχιά λάκα.

Επειδή είχε κάποιες φθορές και το αρκετά παχύ στρώμα χρώματος σε αρκετά σημεία είχε φύγει, αλλά (κυρίως....) επειδή μ’ έτρωγαν τα χέρια μου, είπα να το βάλω στον πάγκο μου και να εφαρμόσω κάποιες τεχνικές, με τις οποίες είχα εν τω μεταξύ πλουτίσει τις γνώσεις μου.

Στην αρχή το αστάρωσα με ακρυλικό αστάρι νερού και μετά το έβαψα με χρώμα μαυροπίνακα (chalk paint).

Επειδή είχα βρει μια καταπληκτική εικόνα σε σχήμα καρδιάς και ήθελα να την κολλήσω στο καπάκι του κουτιού, σκέφτηκα να κάνω κάποιες φωτοσκιάσεις στα χρώματα της εκτύπωσης (ροζ και μπεζ, για να ταιριάζουν και με το φόντο του κουτιού,  που ήταν ένα μπεζουλί-σαμπανί (δικές μου αλχημείες....και δικές μου ονομασίες).

Το κόλλημα της εκτύπωσης στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία και για να μην είναι τόσο σκέτο, κόλλησα και μερικά τριανταφυλλάκια που ταίριαζαν κάπως χρωματικά με τα τριαντάφυλλα της κυρίως εικόνας (όποιος έχει πολύ πιπέρι...ρίχνει και στα λάχανα....ξέρετε εσείς).

Με τις φωτοσκιάσεις όμως δεν είμαι ευχαριστημένη. Φοβόμουν μήπως το πασαλείψω και τις έκανα πολύ ανεπαίσθητες. Μου φαίνεται ότι πρέπει να πάρω μερικά μαθήματα γι’αυτό.....

Πάντως, νομίζω ότι έγινε αρκετά όμορφο.

Σας στέλνω τα φιλιά μου......και περιμένω την κριτική σας.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλους.

Ευχαριστώ, από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους σας, για τη φιλία, τον θαυμασμό και την αγάπη που μου προσφέρατε απλόχερα τη χρονιά που πέρασε.

Εύχομαι στον καθένα από σας, την καινούρια χρονιά, να πραγματοποιηθούν οι περισσότερες ευχές και προσδοκίες του.

Σε μένα θα ήθελα όλοι να ευχηθείτε από καρδιάς, να έχω καλή υγεία και κυρίως τεράστια ψυχική δύναμη και κουράγιο.....Αυτό μόνο μου χρειάζεται και μου αρκεί. Κι αυτό μόνο εύχομαι για τον εαυτό μου για τόν καινούριο χρόνο....αλλά και για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν, αν θέλει ο Θεός. Τίποτε άλλο......

Σας αγαπώ, σας στέλνω μια τεράστια αγκαλιά και σας φιλώ έναν έναν χωριστά.....