Ποτέ
δεν έτυχε να καταπιαστώ με τη μεταμόρφωση αυτού του αντικειμένου.
Και
είχα τους λόγους μου....
Γιατί
εμένα τα μπουκάλια μου αρέσουν σκέτα, με το γυαλί τους, για να φαίνεται και το
χρώμα του περιεχομένου τους. Ήθελα, ας πούμε, τα λικεράκια μου που κάνω μόνη
μου, κυρίως τα καλοκαίρια, να δείχνουν το χρώμα τους και να παρακολουθώ την
εξέλιξη της ωρίμανσής τους, δηλαδή το λαμπικάρισμα και τη διαφάνειά τους.
Αλλά
«πες πες το κοπέλι...κάνει τη γριά και θέλει». Και η «γριά» καθώς έκανε την περιήγησή
της στο διαδίκτυο και τις μπλογκογειτονιές, και βομβαρδιζόταν καθημερινά από
εκατοντάδες μεταμορφωμένα μπουκάλια, ξεμυαλίστηκε (η γριά λέω.....) και είπε να
δοκιμάσει κι αυτή. Πάλι καλά που δεν ξεμυαλίστηκε με τίποτε άλλα «περίεργα» που
έβλεπε....
Έτσι,
από κάποια στιγμή και ύστερα, σταμάτησα να τροφοδοτώ τους κάδους με άδεια
μπουκάλια παντός είδους και αφού τα καθάριζα καλά από τις ετικέτες τους, τα
αποθήκευα στο «στοκατζίδικο».
Κάποια
στιγμή, έφτασε και η σειρά τους για τη μεταμόρφωση.
Aσταρώθηκαν λοιπόν με αστάρι για μέταλλα και μετά
βάφτηκαν. Σ’αυτά που ήθελα να εφαρμόσω την τεχνική του κρακελέ, έβαψα πρώτα ένα
χρώμα σκούρο, μετά το υλικό για κρακελάρισμα και τελευταίο ένα ανοικτό χρώμα,
κυρίως εκρού για να είναι έτοιμη η επιφάνεια να δεχτεί το μοτίβο.
Σ’εκείνα
που δεν θα έκανα κρακελέ, έβαψα κατ’ευθείαν το χρώμα που ήθελα (εννοείται ότι
προηγήθηκε το αστάρωμα...) κολλούσα το
μοτίβο και μου αρκούσε να κάνω κάποια στολίσματα, κυρίως με χρυσό ακρυλικό ή
την ειδική πάστα περιγράμματος.
Τέλος,
δοκίμασα μεγάλη έκπληξη, όταν βάφοντας κάποια ακρυλικά χρώματα πάνω από το
στεγνό (ήδη) εκρού αστάρι για μέταλλα, έβλεπα το χρώμα τους να «κόβει» και να
εμφανίζονται διάφοροι περίεργοι σχηματισμοί, σαν «καλλιέργεια» μικροοργανισμών
(μήπως έπρεπε να γίνω....μικροβιολόγος ???...Αλλά με βαθμό 3 στη Φυσική και στη
Χημεία, μάλλον απίθανο...χα χα χα).
Δεν
δοκίμασα να τα πειράξω, επαναλαμβάνοντας το βάψιμο, γιατί μου άρεσαν πολύ και
όσο περνούσε η ώρα όλο και περισσότερες αλυσίδες μικροβίων, ιών και
κολοβακτηριδίων εμφανίζονταν. Δηλαδή και να ήθελα να το πετύχω «επί τούτου» που
λένε....μάλλον δεν θα τα κατάφερνα.
Έτσι,
τα άφησα όπως διαμορφώθηκαν τελικά και μπορώ να πω ότι μου αρέσουν περισσότερο
απ’ όλα......
Στην
υγειά μας λοιπόν και με ρέγουλα (το περιεχόμενο εννοώ....)